Moestuinblog door Geert-Jan Koning

Geert-Jan heeft een baan als marketeer bij Liander, waarvoor hij dagelijks bezig is met vraagstukken rondom duurzame energie. Moestuinieren is een hobby van hem. In zijn blogs lees je wat hij meemaakt in zijn moestuin en vertelt hij over teeltmethoden en andere praktische onderwerpen.

Ze zijn er weer. De moestuintjes van de bekende grootgrutter. Maar liefst 44 miljoen werden er uitgedeeld vorig jaar! Meneer Heijn had het zich waarschijnlijk aan het eind van de 19e eeuw niet kunnen voorstellen dat er in zijn winkels moestuintjes werden uitgedeeld. Stel je eens voor: een hardwerkende huisvrouw met een grote kinderschare rekent in 1897 een pond suiker af in Zaandam en krijgt de vraag: “Wilt u er een moestuintje bij?” Me dunkt, ze had wel wat anders te doen!

Dat is vandaag de dag wel anders. Moestuinieren neemt de laatste jaren een enorme vlucht. Tv-programma’s rondom tuinieren waren er al langer, programma’s rond moestuinieren hebben inmiddels ook hun intrede gedaan. En jarenlange wachttijden om een stukje grond te bemachtigen voor een moestuin zijn geen uitzondering. Een prima voedingsbodem voor een marketingactie zoals die van de Zaanse kruidenier.

Maar wat vínd ik nu eigenlijk van deze actie? Ik merk dat die vraag mij bezig houdt en dat ik eigenlijk geen eensluidend antwoord heb. Dat het een prachtige marketingactie is staat voor mij buiten kijf. Iedereen heeft het er over en daar gaat het de marketeers natuurlijk om. Sympathiek is het ook, leuk voor kinderen én volwassenen! En toch schuurt het ook een beetje bij mij. Misschien wel omdat het zo simpel wordt neergezet: “Alstublieft, een moestuintje.” Pardon? Het is niet meer dan een potje met een kokostablet en zaadjes. Niks geen moestuintje. Een beetje miskenning van wat ‘wij’ echte moestuinders het hele jaar moeten doen. Daarnaast leverde deze actie meer teleurstellingen op dan succesvolle oogsten. En dat kan toch niet de bedoeling zijn als je verse groente uit eigen tuin wilt promoten? Of zou dat nou juist níet de bedoeling zijn……

Misschien dat ik de volgende keer maar zeg: “Nee dank je, 125 vierkante meter vind ik voorlopig wel genoeg.” En eet ik vervolgens met een tevreden glimlach mijn laatste boerenkool van dit jaar smaakvol op.