Moestuinblog door Geert-Jan Koning

Geert-Jan heeft een baan als marketeer bij Liander, waarvoor hij dagelijks bezig is met vraagstukken rondom duurzame energie. Moestuinieren is een hobby van hem. In zijn blogs lees je wat hij meemaakt in zijn moestuin en vertelt hij over teeltmethoden en andere praktische onderwerpen.

Voor veel mensen is spitten onlosmakelijk verbonden aan een moestuin. De laatste tijd zie ik op sociale media weer veel berichten voorbij komen van moestuinders die ijverig in de weer zijn geweest met het keren van de grond. Daarvoor worden verschillende gereedschappen gebruikt: de aloude spade, de spitvork en de laatste tijd zie ik ook steeds meer berichten over een woelriek/woelvork. Een flink stuk gereedschap met als voordeel dat je de grond niet meer hoeft te keren, wat je rug behoorlijk ontlast.

Uiteraard ben ik ook met spitten opgegroeid. Mijn opa was in het voorjaar dagenlang bezig om zijn grote perceel minutieus om te keren zodat het weer een prachtige donkerbruine oppervlakte werd. En in het boek ‘De groene overmacht’ van Maarten ’t Hart dat in mijn boekenkast staat schrijft hij er ook prachtig over. Hij heeft zelfs favoriete spitmuziek om zijn onbesuisde manier van werken enigszins in te dammen: The Pilgrims Progress van de Britse componist Ralph Vaughan Williams. “Daar gaat een ongekende rust van uit – het is verheven, kalme, liefelijke, serene muziek” zo schrijft hij.

Ik zal jullie wat verklappen: al een aantal jaren spit ik níet meer. Niet omdat mijn rug dat niet aan zou kunnen of omdat ik er te lui voor ben. Nee, het niet spitten heb ik geleerd volgens de teeltmethoden van Hof van Twello. Wij gebruiken, net als veel moestuinders, teeltbedden. Iets verhoogde delen in je moestuin waar je de gewassen op teelt. En stelregel één is: niet lopen op de bedden! Ik betreed dus nooit mijn teeltgrond (op een hoge uitzondering na). Regel twee: zorg jaarrond voor bodembedekking met organisch materiaal. Dit voorkomt uitdroging en verslemping van de bodem én het zorgt voor voeding voor het bodemleven. Regel drie: bemest in het najaar/vroege winter zodat het bodemleven ruim de tijd heeft de mest om te zetten in humus.

Nu ik een aantal jaren achtereen deze principes consequent toepas op lichte zavelgrond, merk ik dat spitten echt niet meer nodig is. Natuurlijk, als ik in de volle grond ga zaaien werk ik de bovenste laag een beetje om zodat ik een mooi zaaibed heb. Maar kool- en slaplanten bijvoorbeeld zet ik gewoon tussen de mest die er al een aantal maanden ligt. Iedereen blij: ik hoef niet te werken, de bodem blijft bedekt en het aerobe bodemleven blijft heerlijk bovenin de bodem zitten.